Het eerste contact met Wit Rusland ontstond doordat er in ons dorp een groep kinderen uit het Tsjernobylgebied kwam.  Ook de leden van de stichting besloten om 2 maanden lang een kind van 9 jaar in hun gezin op te nemen. Dat heeft zo’n impact gehad, dat zij vervolgens de woonplaats van deze kinderen hebben bezocht.

Rechytsa ligt in het Tsjernobyl gebied. Een gebied waar zelfs meer dan 30 jaar later nog steeds dagelijks de gevolgen van de radioactieve ramp zichtbaar zijn en ook veel onzichtbaar.

Een gebied waar nog vele  huisjes van hout zijn en waar er zwarte rook uit de schoorsteen komt.

De tijd lijkt voor ons daar stil te hebben gestaan. Het gemiddelde salaris is rond de 150 euro per maand.  De prijzen zijn soms hoger of gelijk aan de Nederlandse prijzen. De wodka daarentegen is erg goedkoop. Een fles kost ongeveer 3 euro.

De lage lonen en geen uitzicht op verbeteringen maakt dat tegenslagen zich opstapelen voor de inwoners. Het gevolg daarvan is  vaak dat ze beginnen te drinken. Net zoals veel van ons in het weekend op stap gaan en flink wat drinken om de afgelopen week te vergeten doen zij dat ook. Wij gaan op maandag weer aan het werk en het weekend daarop herhaald het vorige weekend zich weer. Er is niet zoveel verschil tussen ons en hun. Behalve dan dat als zij drinken de kans groot is dat ze het geld dat bedoeld was voor het eten van hun kinderen nu op is.

Wij betalen onze kosten en geven de rest uit. Voor hun is er geen rest. Zij hebben altijd teveel maand aan het einde van hun geld. Het gevolg is dan dat hun kinderen worden verwaarloosd.

Toen wij daar achter kwamen hebben we besloten actie te ondernemen en stichting Radoeka opgericht.

Stichting Radoeka zet zich in voor deze kinderen. De stichting is er op gericht de leefomstandigheden van deze kinderen te verbeteren en daarnaast ze humanitaire goederen te geven, wil stichting Radoeka ze hoop voor de toekomst geven. Hoop, liefde en aandacht.